Sala 76 - dla pacjentów

Lekarz spojrzał na ciebie z lekko zdziwony. Tak już wysłałem jednego podopiecznego właśnie idzie szukać twojego mistrza a ty proszę odpocznij bo zakręci ci śię w głowie Nim lekarz skońył mówić ty już czułaś zawroty głowy i złapałaś się za głowe i po chwili byłaś już w ramionach młodego doktora. A nie mówiłem Odpowiedział spokojnie dotkor. Dajcie wózek Poprosił jedna z pielegniarek po czym posadził cię delikatnie na wóżku.

Szczerze mówiąc dziewczyna już chciała wyjść z tego szpitala. Nie chciała w nim dłużej zostać. Chciała zobaczyć Shadowa i wyruszyć z nim i Datte na jakąś misję.
- Panie doktorze - zaczęła i odwróciła głowę w jego stronę - Kiedy będę mogła stąd wyjść?

Doktor spojrzał na ciebie i wyprostował się Jutro najwyżej pojutrze musisz nabrać sił i bez żadnych ale powiedział stanowczym tonem do dziewczyny i pomachał palcem ostrzegawczo do niej.

- Dobra, dobra... - powiedziała lekko oburzona i zaplotła ręce na piersi. Lekarz zawiózł ją z powrotem do sali. Wstała i położyła się znów na łóżku przykrywając się. Przekręciła się na bok i wyczekiwała na przybycie jej partnera.

NIe minelo jakieś dziesięć minut a we dwóch dotarliście do szpitala, młody mężczyzna zaprowadził was do sali i ręka wskazał byście weszli.tTo tutaj.Powiedział łagodnie po czym odszedł wolnym krokiem. Shira leżała na łóżku szpitalnym z zamkniętymi oczami wyglądało to jakby spała jednak tak nie było.Czuwała i czekała na swojego mistrza Shadowa majac nadzieje,że ten pojawi się dość szybko.

Po wejściu do sali od razu zobaczył Shirę leżącą na łóżku. Szybko podszedł do niej.
- Shira... - powiedział i przyjżał się jej. Wyglądała całkiem dobrze. Poza bandażem owijającym głowę. To moja wina... - obwiniał się. - Jestem jej mistrzem, jak mogłem do tego dopuścić?!

Kiedy usłyszała swoje imię od razu otworzyła oczy. Ujrzała przed sobą Shadowa, który się jej przyglądał. Uśmiechnęła się lekko i się podniosła do pozycji siedzącej.
- Shadow... - powiedziała uradowana z jego wizyty - Czekałam na ciebie

Przybiegł za Shadowem.
-Shira jak się czujesz? zapytał z starchem w oczach, ponieważ bał się o Shire.

Przez chwilę nic nie mówił. Obwiniał się. Miał za co? Tak, miał. To była jego wina. Tylko i wyłącznie jego. Nie licząc napastników, oczywiście.
Spojrzał na Irashi'ego i zauważył, że martwi się o Shirę. Częściowo go to ucieszyło. choć nie dał tego po sobie poznać. Czyżby istniałą szansa, że Dattebayo i Shira w końcu się polubią? Irashi już ukazywał ku temu dobre intencje.
Nie powinien teraz o tym myśleć. To nie była chwila na rozważania o tym, czy jego partnerzy lubią się wzajemnie, czy nie. Teraz ważna była Shira.
- Czekałaś na mnie? - spytał nie wiedząc, co powiedzieć. Zabrzmiało to głupio w tej sytuacji, ale przynajmniej coś z siebie wydusił.

Spojrzała na Irashiego lekko zdezorientowana. Jednak Shadow nie przyszedł sam, eh
- Nic mi nie jest Irashi - powiedziała i niezauważalnie uśmiechnęła się. To nawet miło, że się o nią martwił, ale to nie zmieniało faktu, że był jej rywalem u względy jej mistrza. Delikatnie pomasowała swoją głowę.
- Tak właśnie - zaczęła - Czekałam bo... Chciałam ci powiedzieć, żebyś się o mnie nie martwił i nie obwiniał samego siebie.

- Mam... się nie martwić, tak? - mówił patrząc w podłogę. Zacisnął pięści. - A, i mam sie nie obwiniać? - mówił dalej. To co powiedziała Shira było śmieszne i wkurzające. Jak niby miał się nie martwić?! Moment... musiał się uspokoić. Gniew teraz nic nie da. Wdech, wydech... 
- Kiedy będziesz mogła wyjść? - spytał opanowując się.

Popchnął lekko Shire na łóżko 
Lekarz mówił, że masz leżeć tak to leż. Powiedział lekko rozgniewany 
Przepraszam za brutalność. Zrobił smutną minę

- Tak, Datte i lekarze dobrze mówią - powiedział. - Masz leżeć aż nie wyzdrowiejesz. Lepiej nie ryzykować zawrotów głowy, albo czegoś innego. Gdzie ci się tak spieszy? 
Usiadł na stołku stojącym obok łóżka.

Kiedy Datte popchnął ją na łóżko spojrzała na niego gniewnie, ale nic się nie odezwała. 
- Jak to gdzie? - zaczęła i spojrzała w kierunku swojego mistrza - Na misję. Może poznamy o co chodziło Arachne, czy coś...

Aranche może poczekać zdrowie ważniejsze bez niego nic nie zrobisz. Odpowiedział stanowczo. Coś czuje że orze to co zrobiłem będę miał wroga w Shirze.  Usiadł na lóżku Shiry i lekko się uśmiechnął.

- Nie pójdziesz na żadną misję puki całkowicie nie wyzdrowiejesz - powiedział to tonem nieznoszącym sprzeciwu. Jednak po chwili uśmiechnął się do Shiry. - Zrozum, to dla twojego dobra - dodał. Siedzieli w szpitalu około dwie godziny spędzając ten czas na rozmowach, przekomażaniach itp. W końcu Shadow wstał ze stołka i przeciągnął się. - No dobra, ja chyba już pójdę. Przyjdę jutro, ok? A ty, Datte? Zostajesz? 

- Bla, bla, bla. - powiedziała Shira i z powrotem się położyła. - Wiesz, że nie mogę siedzieć w jednym miejscu cały czas. 
Kiedy Shadow oznajmi, że wraca do domu dziewczyna posmutniała. 
- Ale na pewno przyjdziesz jutro? - spytała

Ja zostaje żebyś nie uciekła. Powiedział stanowczo do Shiry.
Pewnie się cieszysz co nie? Zapytał troch ę złośliwe

- Serio chcesz zostać?  Ty? Z Shirą? To dość dziwne... - powiedział. - Nie pozabijacie sie tu wzajemnie? - spytał. Datte i Shira w jednym pokoju bez niego... Hm, ciekawie. Odwrócił się i poszedł w stronę drzwi. Normalnie zostałby z nimi, ale teraz był zmęczony. Chciał wrócić do pokoju i przespać się. - no dobra, to ja idę -powiedział. - Jakby co to będę w mieszkaniu - dodał, chwycił za klamkę i wyszedł.

z/t

- O nie nie nie zabieraj go stąd... - nakazała Shira i popchnęła lekko Datte w kierunku drzwi. - Wiesz że się nie lubimy. Nie ucieknę, nie martwcie się. Chociaż towarzystwo tutaj jest... Mniej zabawne niż u nas w domu. Eh... Nie lubię być sama.

Skoro aż tak ci przeszkadzam to ide życze ci szybkiego powrotu do zdrowia. Po tym zdaniu wyszedł w nieznanym mu kierunku.